Klemens Maria Hofbauer urodził się 26 grudnia 1751 r. w Tasowicach koło Znojma. Na chrzcie otrzymał imię Jan. Miał 11 rodzeństwa. Czas dzieciństwa należał do trudnych. Najpierw doświadczył skutków wojny siedmioletniej, a zanim ta się zakończyła, stracił w 1758 r. swojego ojca, który pozostawił ciężarną wdowę z 11 dziećmi. Jeszcze tego samego dnia matka zaprowadziła swojego małego Janka przed obraz Ukrzyżowanego i powiedziała: „moje dziecko, od teraz On jest twoim ojcem.”
Mając 16 lat postanowił Klemens rozpocząć naukę zawodu w Znojmie u piekarza Dobsza. Po jej ukończeniu otrzymał pracę w piekarni u Norbertynów w Klosterbruck koło Znojma. Zarząd klasztoru umożliwił mu uczęszczanie do szkoły przyklasztornej. Coraz wyraźniej odczuwał pragnienie zostania księdzem. Aby jednak móc uczęszczać do szkoły wyższej, musiałby zmienić miejsce pobytu. A na to nie mógł sobie pozwolić.
Następne lata spędził Jan Hofbauer na wędrówkach. Próbował życia pustelniczego w pobliżu Znojma i w Tivoli koło Rzymu gdzie też przyjął imię Klemens; w międzyczasie pracował jako piekarz, aż w końcu dzięki wsparciu trzech dobrodziejek mógł w Wiedniu zrealizować swoje marzenie o studiach teologicznych. Jednak sposób wykładania teologii w ówczesnym Wiedniu nie odpowiadał jego oczekiwanion. W 1784 roku podejmuje wraz z zaprzyjaźnionym Tadeuszem Hüblem pielgrzymkę do Rzymu...
W Rzymie poprosili w klasztorze San Giuliano o przyjęcie do jeszcze młodego, założonego przez św. Alfonsa Marię Liguoriego Zgromadzenia Redemptorystów. W 1785 roku złożyli jako pierwsi z poza Włoch śluby zakonne i jeszcze w tym samym roku przyjęli święcenia kapłańskie. Zgromadzenie posłało obu neoprezbiterów do Austrii. Jednak jako zakonnicy nie mogli tutaj pozostać, dlatego też wyruszli dalej do Warszawy. Od 1787 do 1808 roku prowadzili tam działalność w kościele św. Benona. Zbudowali sierociniec, szkołę i poświęcali się pracy duszpasterskiej.
Szkoła dla ubogich dzieci liczyła w krótkim czasie 400 do 500 niemieckich, polskich i rosyjskich dziewczyn i chłopców i była także dostępna dla niekatolików. Jedynym warunkiem przyjęcia było ubóstwo. Dla bardziej uzdolnionych uczniów założono szkołę łaciny, szkołę zawodową oraz szkołę rękodzielnictwa dla dziewczyn. Dom sierot przyjmował ciągle od 40 do 60 dzeci. Innym ważnym punktem była tzw. nieustanna misja. Wbrew wszelkim zakazom państwowym celebrowali codziennie w swoim kościele uroczyste nabożeństwa i głosili kazania w różnych językach.
W 1808 roku zostaje Klemens Maria Hofbauer ze względów zawirowań politycznych wypędzony z Warszawy i zesłany do Wiednia. Początkowo zezwolono mu na pomocniczą działalność duszpasterską w kościele minorytów. W 1813 roku został mianowany przez biskupa na rektora kościoła św. Urszuli przy ulicy św. Jana. Tutaj był duszpasterzem ludzi wszystkich warstw zawodowych i społecznych. Wbrew wszelkim przepisom państwowym sprawował uroczyste nabożeństwa, głosił kazania i słuchał spowiedzi. Odwiedzał chorych i ubogich, zanosił im żywność i udzielał pociechy. Dla młodzieży miał zawsze czas i otwarte ucho. 15 marca 1820 roku zmarł w 69 roku życia.
1888: Beatyfikacja przez papieża Piusa IX
1909: Kanonizacja przez papieża Piusa X
1914: Ogłoszony patronem miasta Wiedeń